GARI

BIOGRAFIA...Gari jaunak Ziper taldean abiatu zuen bere rock ibilbidea, 1983. urtean, Hertzainak taldean sartu aurretik. Gero, Hertzainak taldeko ahots nagusia izan zen hamarkada oso batez, eta, taldearen agurrarekin batera, bakarkako bideari ekin zion 1994.urtean. Gari izen artistikoaren azpian, estudioko sei disko eta zuzenean grabaturiko bat kaleratu ditu, zenbait bildumatan parte hartzeaz gain. Betaurreko ilunak, kapela beltza, ahots urratua eta, batez ere, agertoki gaineko karisma dira Gariren adierazlerik argienak.

Hertzainak taldeko sortzaile ez izan arren, Josu Zabalarekin batera, Gasteizko rock bandari aurpegia jarri zion Iñaki Garitaonaindia "Gari" jaunak (Legazpi, 1963). Taldean sartu aurretik, Legazpiko Ziper taldean aritu zen kantari zenbait urtez, rock-and-roll eta rock gogorreko doinuak landuz. Ziperrek ez zuen diskorik argitaratu, baina Hertzainak taldearekin zortzi disko grabatu zituen. 1983. urtean, Xabier Montoia ordezkatzeko Hertzainak-en sartu bezain pronto, gaztetasunaren indarra eta agertoki gaineko probokazioa ekarri zizkion Garik taldeari. 1993. urtean, bakarkako bideari ekin zion, bi urteko isilunea apurtuz. Rock eta punk zertzeladak izan ziren nagusi Hertzainak taldearen lehen urteetan, geroago joera berriak, pop giroak, folk doinuak eta bestelakoak jorratu zituen arren. Bakarlari gisa, ordea, rocka izan du bizkarrezur nagusia. Horrela, 1995. urtean, bakarka emanaldi batzuk egin ondoren, lehen diskoa grabatzera sartu zen Lorentzo Records estudioan. Victor Celada (bateria), Fran Iturbe (gitarra) eta Mikel Irazoki (baxua) musikariek lagundu zioten "Gari" (1995) ontzen. Bertan ziren gaur egun abeslariaren kantu esanguratsuenetakoak diren batzuk: "Amets", "Astiro eta amorruz" edo "Apar urrunak".

Estudioko bigarren diskoa estreinakoaren jarraipentzat har daiteke. "Eguzki berritan zaude" (1997) izendatu zuen eta lehen diskoak baino bi urte geroago ikusi zuen argia. Taldearen bizkarrezurrari eutsi zion, eta kolaboratzaile ugari eraman zituen estudiora: Karlos Mahoma (RIP), Roberto Moso (Zarama), Jon Maia bertsolaria, Josu Zabala, Bingen Mendizabal... Bigarren diskoa argitaratzearekin batera, bide berriak nola urratu aztertzen hasi zen Gari. Hala, hurrengo diskoetan gaztelania eta euskara erabiliko zituela adierazi zuen jendaurrean. Horrek ika-mika eta zeresan ugari piztu zituen, baina erabaki tinkoa zen Garik hartutakoa, eta erdaraz abesturiko lehen kantuak ("Hablando sólo", "Amanece", "No es fácil" eta "Tan lejos") zuzeneko disko batean heldu ziren: Gari eta Otoitz Gure Alde (Iparretarrak Records, 2002). Zaldibarko (Bizkaia) hiru musikari gazterekin bat egin zuen kantuak prestatzeko, eta Bilboko Kafe Antzokian grabatu zuen, 2002ko urtarrilaren 10ean, zuzenean. Diskoa Gara egunkariarekin batera saldu zen.

Disko horrek aro baten amaiera ekarri zuen. Euskal Herria eta musika aldi batera utzi eta Perura joan zen Gari denboraldi baterako. Urtebete eman zuen Peruko oihanean bizitzen -"infernuan", haren hitzetan-, baina kantuak egiten jarraitu zuen. Handik bueltatutakon, beste disko bat grabatu zuen. Izenburu argigarria jarri zion, "0-tik" (2005). Nolabait, berriz hastea izan zen. "Nire aurreko diskoak aurrera ateratzeko, oso bide zailak ibili behar izan nituen. Orain dena erraztasunak izan dira, nik neuk ere errazagoa egin dudalako. Bai arlo artistikoan bai pertsonalean, oso borrokalaria izan naiz beti, lubakian sartuta denbora gehiegi eman dut, eta orain beste era batera hartzen dut", azaldu zuen. Jazz musikariekin grabatu zuen lan berri hori, eta, musika aldetik pop-rockean jarraitu bazuen ere, erritmo beltzak, bossanova eta giro alaiago eta dantzagarriagoak zekartzan. Disko horretan ere, gaztelaniaz eta euskaraz abesturiko kantuak tartekatu zituen.

Gariren hurrengo diskoa "Esperantzara kondenatua" (2007) izan zen. Gitarra soinua nabarmenagoa da lan horretan, berriz ere rock musikariekin aritu baitzen. Hitzak egiteko, ohi bezala, zenbait idazle eta poetarengana jo zuen; Jon Benito, Jose Luis Padron eta Jon Maia Gariren disko guztietan hitzak idatzi dituen bertsolariarengana, hain zuzen. Aipagarria izan zen diskoari izena eman zion kantuan Ivan Ferreiro (Los Piratas taldeko kide ohia) kantari galiziarrak parte hartu zuela, hala nola diskoaren diseinu lana: Espainiako Argazkilaritza Sari Nazionala jaso duen Alberto Garcia-Alixen irudiek ilustratu zuten diskoa. 2008ko abenduan Patti Smith kantari estatubatuarrak Gasteizko Artium museoan eskainitako poesia errezitaldian gitarrista lanak egin zituen Garik, eta hilabete geroago, 2009ko urtarrilaren 15ean aldi luze baterako azken kontzertua eman zuen Bilborock aretoan, lagun ugariz inguraturik. Joan aurretik ordea, "16 lore" grabatuta utzi zuen, Hertzainak-en zein bakarkako diskoetan jasotako kantuen grabazio berria.

Kongon hainbat hilabete eman ondoren, Euskal Herrira itzuli zen kantari gipuzkoarra eta "16 lore" diskoa zuzenean aurkezten hasi zen, bikote formatuan, Miguel Moyano gitarristarekin. Hala ere, 2013. urtera arte ez zuen disko berririk argitaratu. "Ez da amaiera" izenburua ipini zion lanari. Hitzei begira, "hausnarketara gonbidatzen duten letrak daude: bakardadea, maitemina, ezintasuna, etsipena, bizitzaren borrokak… tonu atseginean eta amultsuan iristen zaizkigu, estualdiz eta gordinkeriaz inguratutako gizakumeei eskua luzatuz", azaldu du Elkar diskoetxeak. "16 lore" diskoan bezala, Miguel Moyanoren ekoizpen artistikoa (gitarrak, programazioak, teklatuak…) du diskoak. 11 kantuen artean, Pete Seegerrek ezagun egindako "We Shall Overcome" AEBetako kantu herrikoiaren moldaketa bat dago. Diskoa kaleratu eta hilabete batzuk geroago Elkar estudiora itzuli zen Gari, bi egunetan hainbat kantu grabatzeko. "Ez da amaiera. Live Analogic Recording / Elkar Sessions" (2013) binilo formatuan bakarrik argitaratu da. 2013ko martxoan Austin (Texas, AEB) hiriko South by Southwest jaialdian parte hartu zuen Garik.

Zuzeneko kontzertuetan eta estudioko lanetan, musikari askok lagundu dute Gari. Besteak beste, Natxo Beltran (Atom Rhumba), Fran Iturbe (Jotakie, Bide Ertzean), David Gonzalez (Cobra, PI.L.T., Berri Txarrak...), Miguel Moyano, Karlos Aranzegi (Bide Ertzean, Mikel Erentxun), Mikel Azpiroz (Lau Behi, Elkano Browning Cream), Bingen Mendizabal, Victor Celada (bateria) eta Mikel Irazoki (baxua) izan dira Gariren ondoan ibilitako musikari batzuk. Haren kantuetako hitzetan ere lagundu diote; lehen aipatutakoez gain, besteak beste, Bernardo Atxaga, Igor Elortza, Asier Serrano (Lorelei), Edorta Jimenez, Mikel Lasa, Kepa Murua eta Roberto Mosok idatzi dituzte Garirentzat. Asko ez badira ere, beste zenbait diskotan ere entzun daiteke Gariren ahotsa: Seiurte taldearen Ekiozu diskoan, Platero y Tu taldearekin... Era berean, Lauaxetaren zein Serge Gainsbourg frantziar musikariaren omenezko diskoetan parte hartu du, eta Euskadi Gaztearen enkarguz, irrati formularen 15. urtemugako kantua idatzi zuen.

LOS FRESAS

HAZURBALTZAK

Hazurbaltzak taldearen kantu bat, beraien lehen diskotik, "Hezurbaltzak". 1991. urtean ekoiztu zuten, Berrizko Lorentzo Records estudioetan, Aitor Ariño jaunaren laguntzaz.

Kepa, ahotsa
Jose Ramon, kitarra
Iker, bateria
Fran, baxua

Hazurbaltzak rock taldea Ondarroa herrian sortu zen, 80. hamarkada bukaeran. Banda ugari agertu ziren herrian garai hartan, adibidez, Piztiak, Baneteuanba, Hilobi, Pater Noster, Rare, Kriston Atxurre, Gudari Beltzak, Izen Baikua, BTP... 1990. urtean maketatxo bat ekoiztu zuten eta, hilabete batzuk beranduago, maxi single bat kaleratu Slam Records zigilupean. "Hazurbaltzak" (1991) maxian hiru kantu dotore bildu zituzten, "Malko Ilunak", "Poltronari gerra" eta "Billie Jean". Azken hau, Michael Jackson jaunaren kantu pop baten moldaketa bitxia zen. "80. hamarkadan beste mobida batean geunden Euskal Herrian. Baina, banaka galdetuz gero, jendeak oso gustuko zuen Michael Jackson, bere base erritmikoa ikaragarria zen eta erreferente gisa jarraitzen genuen. Fenomeno bat zen, nahiz ta gero, tamalez, iparra galtzen joan".

Kuriositate moduan, Kepa Perez jauna ezkondu zenean, bere lagunek xaxatuta, "Billie Jean" kantatzera animatu zen ospakizun festa erdian. 1994. urtean, Hazurbaltzak taldea desegin zenean, bi taldekideek (Jose Ramon Etxebarria eta Patxi Alkorta) banda berri bat sortu zuten, Asmo Txarrak, non beraiek abestuko zuten ere. 1995 eta 1998 urteak bitartean, Asmo Txarrak maketa batzuk grabatu zituzten arren, ondorengo urteotan, banakako kontzertuak eman zituzten soilik... 2010. urtean, taldea berriz indartu eta zortzi kantu biltzen zituen diskolan bat ekoiztu zuten, "2010" izenburuaz eta 70. hamarkadako hard rockaren eraginekin. 2013. urtean, beste lau kantu bildu zituzten, "2013" diskoan. 2019. urtean Hazurbaltzak taldekoek berriz martxan jarri omen ziren.

Una canción del grupo vasco Hazurbaltzak. El maxi single "Hazurbaltzak" fue grabado en los estudios Lorentzo Records (Berriz), junto a Aitor Ariño, en 1991.

Hazurbaltzak (Huesos negros) fue un grupo de rock surgido en Ondarroa (Bizkaia, Europa) en el año 1989. Durante su primer año fueron un quinteto, con el señor Patxi Alkorta tocando la guitarra rítmica. Al finalizar el verano de 1990, Patxi se va, quedando cuatro músicos, Kepa Perez (voz), Jose Ramon Etxebarria (guitarra solista), Iker (batería) y Fran Nieto (bajo). En 1990, Hazurbaltzak graban una maqueta con varios temas y, en 1991, editan un cuco maxi single homónimo, un 12" pulgadas llamado "Hazurbaltzak". Fue la segunda referencia de Slam Records, un sello vasco creado, entre otros, por Juancar "Bloody Mary" y Mikel Insausti, miembros del grupo Lusty Men.

Los tres temas de aquel maxisingle eran bastante potentes, pero diferentes entre sí. "Malko ilunak" guarda fuertes distorsiones y una letra en euskera con un claro mensaje ecologista. "Poltronari gerra" rebaja la tensión, apuntando hacia un medio tiempo de rock noventero con una letra contra los apoltronados. El tercer tema del maxi es una curiosa versión de "Billie Jean", el célebre hit de Michael Jackson.

Durante la grabación de la maqueta y el maxi, el batería del grupo fue Iker. Pero, cuando Iker paso a tocar la guitarra rítmica, fue sustituido por el joven Aritz. En 1992, Fran Nieto dejaría la banda y, en su lugar, tomó el bajo Agustín Agirretxea (hermano mayor del famoso guitarrista Keu Agirretxea). Ese es el momento de la entrada Aritz en el grupo para tocar la batería que dejó Iker, tomando éste la guitarra rítmica. Así, el Hazurbaltzak vuelve a ser quinteto hasta su primera disolución en 1994.

Paralelamente, tanto Fran como Iker, tocaron durante una temporada en otra banda vasca, Big Crunch. Cuando Hazurbaltzak se separaron, Jose Ramón (guitarra, voz, bajo), Haritz (batería) y Patxi ( voz, guitarra, bajo) montaron Asmo Txarrak (Malas Intenciones). Desde entonces, Asmo Txarrak han editado varias maquetas (entre 1995 y 1998) y un par de cucos discos (desde su reactivación en 2010).

En 2019, Hazurbaltzak se vuelve a reunir de nuevo y su alineación estaba compuesta por Kepa (voz), José Ramón (guitarra), Patxi (guitarra y coros) y Aritz (batería). Del bajo, se encargan a turnos, según los temas, tanto Iker (bajo), como Fran (bajo).

HAZURBALTZAK (1991)

1. Malko ilunak
2. Poltronari gerra
3. Billie Jean (cover de Michael Jackson)

Hazurbaltzak was a Basque rock band. They were from Ondarroa (Bizkaia, Europe).

DISCOGRAPHY

1990. Maketa / Demo
1991. "Hazurbaltzak"

GARRAXIKA

GARTZEN

GATIBU

Gernikan (Bizkaia) XXI. mendearekin batera sortutako rock&roll taldea da Gatibu. Zoramena lehen diskoa kaleratu zuenez geroztik, gazte askoren arreta bereganatu du Alex Sardui kantaria (Exkixu) buru duen laukoteak, gauaz, sexuaz edota maitasunaz bizkaieraz abesturiko kantu fresko eta zuzenei esker. Orain arte bost disko argitaratu ditu, horietako bat zuzenean grabaturikoa.

Gatibu taldea 2000. urte inguruan sortu zuten Alex Sardui abeslariak (Exkixu taldeko kide ohiak) eta Haimar Arejita gitarristak (Einbigu, Frik, Noiz? eta beste zenbait taldetan aritutakoa). Biek Sarduiren Txulufrina eta arrosa (Labayru Ikastegia-Ikastolen Elkartea) herri kantuen diskoan bat egin zuten, eta elkarlan horretatik sortu zen talde bat eratzeko proiektua. Beste bi musikarirekin osatu zuten laukotea: Mikel Caballero (baxua) eta Gaizka Salazar (bateria). Taldeari jarritako izenaren zergatia, horrela azaldu zuen Sarduik elkarrizketa batean: "Gatibuak garelako. Denaren gatibu. Maitasunaren gatibu, erregelen gatibu… Eta gero, bestalde, gatibu, presoak gara, esklaboak, beste gauza askorena, hau da, bizi garen dinamikena, diziplina politikoarena…” (1).

Nahiko berehala kaleratu zuten lehen diskoa, Zoramena (Oihuka, 2002), baina hilabete batzuk lehenago lehen kantua irratien bidez ezagutzera eman zuten. "Musturrek sartunde"-k oihartzun handia izan zuen, eta nolabait taldeak hurrengo urteetan lortuko zuen arrakasta itzela iragarri zuen. Gatiburen berezitasunetako bat, haren nortasun marka nagusia agian, bizkaieraz abestea da. Musikalki, gitarretan eta atal erritmiko sendoan oinarrituriko pop-rock klasiko eta melodikoa jorratzen du, kantu zuzen, fresko, bizi eta kantagarriak eginez. Lelo itsaskorrak sortzeko abilezia erakutsi du hamar urte hauetan. Lehen disko hartan Robe Iniesta (Extremoduro) eta Fito Cabrales (Platero y Tu, Fito y los Fitipaldis) gonbidatu zituzten euskaraz kantatzera "Mila doinu aidien" eta "Urepel" kantuetan, eta Jose Alberto Batiz (Akelarre, Fito y los Fitipaldis) izan zuten laguntzaile ekoizpen lanetan. Zoramena diskotik 20.000 aletik gora saldu zituzten, hurrengoetarako langa oso altu utzirik. Halaber, "Musturrek sartunde"-k kantu onenaren Gaztea irratiaren saria irabazi zuen.

Taldeak ez zuen presarik izan hurrengo diskoa grabatzeko. Bi urte igaro ziren estudiora itzuli aurretik. Muxikan (Bizkaia), Iñaki "Uoho" Antonen estudioan aurkitu zituen Gatibuk bere proiektua aurrera eramateko ingurune eta talde tekniko egokiak, eta bertan grabatu zituen Disko infernu (Oihuka, 2005) diskoko kantuak. Berriz ere Robe Iniestak kolaboratu zuen kantu batean abestuz, eta Cristian de Rerita errumaniarrak ere bai. Lehen diskoaren jarraipentzat jo daiteke bigarren lan hau, hausturarik ez dago, baina bai moldaketa osoagoak eta aberatsagoak, eta erregistro berrietara zabaltzeko gogoa. "Gerora begira aukera handiak ematen dituen diskoa da", adierazi zuen taldeak aurkezpenean. Bigarren disko honen aurkezpen kontzertuetan zenbait berrikuntza sartu zituen taldeak: Batiz gitarristaren laguntza izan zuen, eta emanaldi guztietara disko jartzaile bat eraman zuen, kontzertuaren osteko saioarekin lauzpabost orduko ekitaldi bat osatzeko.

Laino guztien gainetik, sasi guztien azpitik (Baga-Biga, 2008) hirugarren diskoak indartu egin zuen Gatiburen lekua euskal talde arrakastatsuenen artean. "Bang-bang txik-txiki bang-bang", "Zeu, zeu, zeu!", "Pailazo" edota "Eztanda egin arte" kantuak berehala hedatu ziren. Disko onenaren eta kantu onenaren ("Bang-bang txik-txiki bang bang") Gaztea sariak irabazi zituen lan honekin. Batizen ordez, Iñigo Anton gitarrista hasi zen taldea laguntzen zuzenekoetan, eta Durangoko Azokaren barruan Plateruena kafe antzokian eman zuen diskoa aurkezteko lehen kontzertua. Ondoren, Euskal Herri osoa zeharkatu zuen 2009. urtean -50 kontzertutik gora eskaini zituen-, eta kontzertu horietako batzuk zuzeneko disko batean jasotzeko asmoarekin grabatu zituen. Bilboko eta Donostiako Aste Nagusietan eta Gernikako jaietan emandako kontzertuak aukeratu zituen horretarako, baita Durangon 2009ko irailean emandako beste saio bat ere. Lau emanaldi horietatik aukeratutako zatiekin osatu zuten Zuzenean bizitzeko gogoa CD-DVDa (Baga-Biga, 2010). Zuzenekoen osagarri, estudioan grabaturiko hiru kantu berri jaso zituzten: "Prest", "Behar zaitut" eta "Kalekatue". 2012ko otsaila eta martxoan Euskal Herritik atera zen lehen aldiz kontzertuak eskaintzera, Katalunian eta Irlandan (Derry, Belfast, Cork eta Dublinen) hain zuzen ere. Urte berean Zazpi kantoietan (Baga-Biga) bosgarren diskoa kaleratu zuen.

[ GAUR EZ ]

GATILLAZO

GAUEKO ITZALAK

GAZTE HILAK

Estibaliz Markiegi, ahotsa
Jon Zamarripa, kitarra
Jimi , bateria
Pepe, saxo
Loles Vazquez, kitarra
Niko Vazquez, baxua

Gazte Hilak taldea 1982. urte inguruan sortu zen Bilbo aldean. Hiri gris hartako beste punk rock taldeetan zebiltzan musikari gazte batzuk sortu zuten, adibidez, Niko kitarrajolea MCD taldean zebilen, eta Estibaliz andrea Vulpess taldeko lehen abeslaria izandakoa zen. Euskeraz eta erderaz nahasten zuten letretan, batzutan abesti berdinean. Santutxu auzoko lokal batean ensaiatzen zuten Gazte Hilakoek, bertan ekoiztu zuten beraien lehen maketa txikia. Geroago, Pan Pot estudioetan, beste maketa berri bat ekoiztu zuten soinu hobeagoarekin, baina zoritxarrez, maketaren master bakarra Radio Euskadi irratira bidali eta Pablo Cabeza kazetari haundiak galdu egin zuen, nahigabe.

Gazte Hilak ETB kateko Miramon mendiko estudio zaharretan emanaldi bitxi bat grabatzeko aukera izan zuten, egun horretan, 4 Skins taldearen "Plastic gangsters" ("A pico y pala") kanta birmoldatu zuten. Sex Pistols edo Primitivos taldeen kantak birmoldatzen zituzten bere zuzeneko emanaldietan, hala ere, punk talde bat izanez ere, Gazte Hilak beste rock joera batzuetara zabalik zeuden, bereziki, Pepe jaunaren saxofoi ikutuei esker. Gazte Hilak taldea banandu zenean, Niko eta Jon jauna Cancer Moon rock taldean ibili ziren, Jimi jauna MCD taldean sartu zen eta Estibaliz abeslari dotorea zinema munduan murgildu zen, arropa diseñatzaile bezala nahiko arrakasta lortuz denborarekin.
...............................................................................................................
GAZTE HILAK fue una banda de punk rock formada en Bilbao (Bizkaia, Europa) a comienzos de los aos 80. Su nombre en lengua vasca (euskera) remite al grupo punk Dead Boys (Jovenes Muertos) y se los podría clasificar como una superbanda punk, ya que el señor Niko militaba al mismo tiempo en los míticos MCD, Loles y Estibaliz tocaron en Las Vulpess, el guitarrista Jon provenía de Primitivos y el batería Jimi había estado en Arlekín. Gazte Hilak podían cantar en euskera, castellano e ingles a la vez, mezclando todo sin problemas. Ensayaban en un pequeño local del barrio bilbaino de Santutxu, donde grabaron una primera maketa con cuatro temas, "Si yo fuera César", "Nahi dut", "El día antes" y "Zergatik ez". Al poco tiempo grabaron otra maketa, en los estudios Pan Pot, con la ayuda de Iñaki G. Bilbao. Pero, tristemente, el master de aquella demo se extravió en las instalaciones de la emisora Radio Euskadi, cuando iban a presentarla en antena.

Aunque Gazte Hilak eran una banda de punk rock, el sonido de su saxofonista les añadía ciertas influencias vanguardistas, del after punk ingles de la época. Participaron en concurso Rock Villa de Bilbao y dieron bastantes conciertos por la zona, en local Yoko-Lennon's (19 de marzo), en las fiestas de carnaval (el mal sonido enturbió el show)... Incluso actuaron en la televisión publica vasca. Grabaron en los estudios de ETB, en Miramon, una sesión que acabó a las tantas de la noche. Los músicos tuvieron que volver a casa haciendo auto stop, con los amplis y sus instrumentos a cuestas. En 2012, el disco recopilatorio "Bilbao,mierda ,rock,n,roll" recupero uno de sus viejos temas, "No quiero ser del ONCE", grabado en vivo en la mítica sala Garage (antigua Jaula), en barrio de San Ignacio de Bilbao.

EL GARAGE ZUZENEAN (1985)

1. Gazte hilak
2. Ser normal
3. No quiero ser del ONCE
4. Torero
5. Tuercas
6. Zergatik ez?
7. El carnicero

Después de la disolución de la banda, Jon y Niko pasaron a formar parte de Cancer Moon, un reivindicable grupo de noise rock, garaje y psicodelia de Bilbao. Jon también tocó con Los Raros. Por su parte, Jimi formaría parte del grupo M.C.D., quienes grabarían algunos de los mejores discos de punk rock de Euskadi.

GAZTEOK

JABI IZURIETA

KONTXI LORENTE

GEROH

https://www.youtube.com/watch?v=vF3jSrtccV4

Geroh taldearen kanta rockero bat. Ormaiztegian sortutako hirukote hone taldeko kitarjole eta baterijoleak Telleria anaiek ziren. 1997 maketa bat grabatu eta horrekin irabazi zuen Gazte Lehio maketa lehiaketa. 2000. urtean disko bat Agorila disketxearekin grabatu eta hainbat kontzertu eman Euskaditik. (Kuriositatez, bigarren postua, Iparraldeko Txitxab taldearentzat izan zen)
.............................................................
Una canción del grupo vasco Geroh, banda rock de Ormazitegi, de la zona del Goierri gipuzkoano. Ganadores del certamen de maketas Gazte Lehio publicaron en el 2000 un disco con el sello Agorila.

GORA GORA KIDS

GORA JAPON

GOIENETXE ANAIAK

GORKA SARRIEGI

  

 Sorotan Bele musika taldearen abeslaria izan zen Gorka Sarriegi, 1992. urtetik 1996. urterarte. Bakarkako disko berri hau "pop-rock" deritzon musika estiloan barnean sartu dezakegu, Gorka Sarriegiren ahots bero eta leuna oinarri sendo batek laguntzen du. Kantuei dagokienez, bere barnekaldea biluztu eta esperientzia pertsonalen inguruan hausnartzera garamatzate. Diska hamaika kanturekin osaturik dago eta horietako batek abeslaria lehenengo aldiz gazteleraz entzuteko aukera eskaintzen digu. Gainontzeko hamar abestiak euskeraz emanak datoz.

http://www.badok.eus/euskal-musika/sorotan-bele 

Gorka Sarriegi fue la voz principal, guitarra solista y compositor del popular grupo pop & folk celta Sorotan Bele, que durante varias temporadas marcó indudablemente huella en el panorama musical vasco, dejando cucos tres discos como testigos de ello. El disco se compone de once temas, uno de los cuales nos ofrecía por primera vez la oportunidad de escuchar al cantante en lengua castellana. Las diez canciones restantes están cantadas en euskera. Para la elaboración de este su primer álbum en solitario editado por el sello discográfico Hirusta, Sarriegi contó con una plantilla de músicos de dilatada experiencia y amplio reconocimiento en el circuito musical vasco e incluso internacional.

GORKA SARRIEGI (2000)

1 - Urrats bat
2 - Zuloak estaltzen
3 - Munduari bira
4 - Beira eta sustantzia
5 - Hondarra hortzetan
6 - Ametsen eremuan
7 - Ipar horratza
8 - Kontrolaren egarria
9 - Disolbaturik
10 - Zure gerrien orbitan
11 - Al son de tus caderas

...........................................................................

Gorka Sarriegi was a singer of Sorotan Bele, a amazing pop folk band between 1992 and 1996 years.

DISCOGRAPHY

2000. "Gorka Sarriegi"

GOSE

Ines Osinaga trikitilariak (Ekon taldean abeslari aritutakoa) eta Bad F-Line talde elektronikoan aritutako bi musikarik (Iñaki Bengoak eta Tadeos-ek) sortu zuten Gose, 2005. urtean. Arrasateko Shot! grabazio estudioaren inguruan sortutako proiektua da -Bengoa bertako soinu teknikaria da- eta hortaz, "esperimentatzeko laborategi gisa" sortu zela diote taldekideek. Euskal herri musikari beste ikuspuntu bat emateko eta bide berriak arakatzeko asmoarekin erabaki zuten soinu txikia eta musika elektronikoa uztartzea. "Tradizioa ordenagailu bati konektatu, eta betiko hauspoarekin jolastu, musika egiteko modu berri bat aurkitu arte. Mendeak dituen tresna batek, traizioan erori gabe, XXI. mendeko musika ere sortu, interpretatu eta zabaldu dezakeela erakutsi du. Maurizia dantzatokiraino eraman, belaunaldi berri bati sekuentziaturiko euskal musika eskainiz", dio taldeak bere webgunean. Estiloz, anitza da Goseren proposamena, disko berean tangoa, elektro-jazza, techno musika, brasildar kutsuko doinu beroak, erritmo bareak zein dantzagarriak edota pop kantu melodiko eta itsaskorrak aurkitu baititzake entzuleak.

Musikari ez ezik, estetikari ere garrantzia handia ematen dio taldeak, hala zuzenekoetan nola diskoetan. Horrela, disko bakoitza kolore batekin identifikatzeko ohitura hartu du. Lehen diskoa, I (Oihuka, 2005), beltzarekin lotu zuen. Evaristo punk abeslariak (La Polla Records, Gatillazo), Francis Diez-ek (Doctor Deseo) eta Juan Sangre-k (Ekon, Fjord, Governors) kolaboratu zuten lehen disko hartan, besteak beste. Sex shop batean aurkeztu zuen diskoa komunikabideen aurrean, sexua oso presente baitago kantuen hitzetan. "Eguneroko bizitzan denok oso presente dugun gai bat da, baina ez gaude ohituta horri buruz hitz egiten, ezta horri buruz kantak entzuten ere, gutxiago emakume batek gauzak kontatzen baditu", azaldu zuen Osinagak.Eutsi! filmerako (Alberto Gorritiberea, 2007) kantu nagusia sortu ostean, taldearen oihartzunak gora egin zuen. Hilabete batzuk geroago grabatu zuten bigarren lana, II (Baga-Biga, 2007), azal zurikoa. Ordurako, Tadeosen ordez, Jon Zubiaga Osoron (Kañeria 13, Des-Kontrol eta Gatillazo) zen taldeko gitarrista berria. Bigarren diskoa Euskal Herrian aurkezteaz gain, Bartzelonan eta Madrilen aritu ziren jotzen, eta Carlinhos Brown brasildarrarekin eta Fangoria talde espainiarrarekin partekatu zuten agertokia. "Kontzertu horiei esker gure hizkuntzarekin ditugun aurreiritziak kendu ditugu. Ematen du gure hizkuntza txiki honek mugak jarrita dituela, baina hizkuntzak ezin ditu mugak jarri; hizkuntza komunikatzeko da" (1).

Gorria izan zen hirugarren diskoa janzteko aukeratutako kolorea: III (La Chiquilla, 2009). Berau argitaratzeko autoekoizpenera jo zuen taldeak, eta "duintasun kontu bat" zela azaldu zuen (2). Disko harekin, Euskal Herri osoan izan ezik, Japonian ere aritu zen hirukotea, bira bat eginez. Mikel Clemente bideogileak irudietan jaso zuen bira hura eta IIII (La Chiquilla, 2010) CD-DVDan argitaratu zuten, bertsioez osaturiko disko batekin batera. Hain zuzen, hainbat laguni eskatu zieten Goseren kantuen moldaketak egiteko. Gari, Fermin Muguruza, Oskorri, Mikel Urdangarin, Petti, Oreka Tx eta Josu Zabala (Hertzainak, Zazpi Eskale, Gu Ta Gutarrak) dira gonbitea onartu zutenetako batzuk, baita Pirritx eta Porrotx pailazoak eta Miren Gaztañaga eta Ander Lipus antzezleak ere.

2011. urtean, kantu berrien diskorik ez atera arren, lan faltarik ez zuen izan taldeak. Hain zuzen, Korrika 17-ren kantu ofiziala sortzeko enkargua jaso zuen, "Euskalakari", AEBetan zenbait kontzertu eman zituen (San Franciscon eta Boisen), eta abenduan Des-piezak (La Chiquilla, 2011) kaleratu zuen. Diskoetan jaso gabeko kantuak, enkarguz egindako lanak eta bestelako proiektuetarako sortutakoak bildu zituen lan horretan, eta opari gisa banatu zuen Durangoko Azokan aurreko diskoetako bat erosten zutenen artean. Laranja kolorez heldu zen IIIII (La Chiquilla, 2012). Goseren ohiko osagaiekin eginda egon arren, Spam bikote espainiarraren ekoizpenak taldearen alde technoa nabarmendu zuen. Bad F-Lineren kantu baten bertsioa dakar diskoak: "Desolée". 

Gosek Euskal Herriko hainbat jaialditan (Getxo Folk, Mendebala, Nazioarteko 5. Trikitixa Jaialdia) eta Kurdistango Diyarbakir kultur festibalean (2009) parte hartu du. 2013. urtean Ikasle Abertzaleak erakundearen 25. urtemuga ospatzeko kantua sortu zuen. Ines Osinagak hainbat diskotan kolaboratu du: Esperantzara kondenatua eta 16 lore (Gari), Pirritx, Porrotx eta Marimotots & Bonberenea Txaranga... Halaber, Real Sociedad futbol taldearen mendeurreneko kantuan ("100 urtez aupa Reala!") ahotsa jarri zuen.

GOVERNORS

MOTXILA 21

GOZATEGI

Trikitia pop eta rock taldeen formatura egokitu zen 90eko hamarkadan, eta horrek izandako arrakastaren erantzuleetako bat izan zen Gozategi taldea. Asier eta Ainhoa Gozategi anai-arreba oriotarrek eta Iñigo Goikoetxea altsasuarrak osatu zuten taldea, 1991. urtean, eta "Nor-nori-nork" kantuarekin egin zen ezagun. Musika freskoa, bizia eta adin guztietako entzuleen gustukoa eskaini zuten. Arrakastarik handiena "Nirekin" kantuarekin lortu zuten. Hogei urteko ibilbidearen errepasoa egin zuen taldeak All Stars 1992-2012 diskoan.

Trikitian ezohikoa zen formatu bat ekarri zuen Gozategi taldeak: hirukotea. Soinu eta pandero jotzaileez osaturiko bikote tradizionalari beste kide bat gehitu zioten: baxu eta txarango jotzailea. Asier Gozategi (trikitia eta ahotsa), Ainhoa Gozategi (panderoa eta ahotsa) eta Iñigo Goikoetxea (baxua, txarangoa) 1991n hasi ziren erromeriak eskaintzen, Gozategi Anai-arrebak izenarekin. Geroago, Gozategi bihurtu ziren. Trikitilari belaunaldi berriaren ordezkaritzat aurkeztu zituen Elkar diskoetxeak, Gozategiren lehen diskoa plazaratzean: Gozategi (1995). Hirukotearen musikaren gaztetasuna, freskotasuna, bizitasuna eta kolorea nabarmendu zituen, eta «adin guztietako entzule gazteentzat» zela gaineratu zuen. Ordurako ezaguna zen Gozategiren izena, maketan grabatutako kantu batek, Manolo Escobar kantari espainiarraren abesti batean oinarrituriko "Nor-nori-nork" izenekoak, sekulako oihartzuna izan zuelako. Maketaren 2.000 ale saldu zituen taldeak.

Arin-arin, fandango eta porrusaldez gain, tex-mex, cumbia eta maitasunezko baladak sartu zituen Gozategik estreinako lan gustagarri hartan. Trikitia pop-rock musikaren mundura eramateko ahaleginaren seinale, Fran Iturbe gitarrista (Jotakie, Bide Ertzean) arduratu zen ekoizpena zaintzeaz, eta rock formatuko talde batekin grabatu zen diskoa (bateria, baxua eta gitarra). Diskoaren azal koloretsuak ere trikitiaren aro berri bat iragarri nahi zuen. Diskoak sekulako oihartzuna izan zuen, 17.000 ale saldu ziren, eta bigarren diskoari begira presio handia ekarri zion taldeari. Hala ere, Gozategiren unerik gorena, arrakastari dagokionez, Ainhoa (Elkar, 1996) bigarren diskoarekin heldu zen, eta, zehazki, "Nirekin" kantuarekin. 1996ko udako kantua izan zen, eta «emoixtaxux muxutxuek...» leloa ahoz aho ibili zen. Jon Maia bertsolariak bizkaieraz idatzitako hitzetan zetzan arrakastaren gakoetako bat. Honela azaldu zuen Asier Gozategik: «Gai berarekin batuaz idatzi zuen hasieran; handik bi egunetara etorri eta 'tori beste hau' esan zigun. Orain elkar ikusten dugunean, hunkituta besarkatu eta magia dela pentsatzen dugu. Gertatu egin da, aproposa ezin zen egin: musika hitzarena da, eta hitza musikarena».

Aurreko diskoko lan egiteko era errepikatu zuen taldeak; berriz ere, Fran Iturbek egin zuen ekoizpen lana, baina oraingoan alde zeukan taldea eta kantuak hobeto ezagutzen zituela. Hain zuzen, urtebetez aritu zen Iturbe taldea kontzertuetan laguntzen. Ordurako aldaketa gertatzen ari zen herrietako plaza eta frontoietan. 70eko hamarkadatik berbena taldeena zen esparru hori erromerietatik zetozen taldeak hartzen ziren -Gozategi, Maixa ta Ixiar, Tapia eta Leturia...-, eta berriz ere gainezka betetzen hasi ziren. Kalanbreak hirugarren diskoan (Elkar, 1998), bere musikari ukitu modernoagoa eman nahi izan zion taldeak, eta Javi Pez musikari eta disko jartzaile donostiarrarengana jo zuen, abestiak dantzarako programazioekin jantz zitzan. Aurrekoaren aldean, onespen apalagoa izan zuen lan horrek, baina hala ere, herrietako jaiak girotzeko aproposak ziren kantu fresko eta dantzagarriz beterik zegoen. Hainbat kanturen hitzak Orioko bertsolariek idatzi zituzten: Xabier Sukia, Ibai Esoain, Iñaki Gurrutxaga... Aurretik kanpoan arituak baziren ere (Katalunian, Galizian eta Argentinan, besteak beste), disko honekin atzerrirako proiekzioa zabaldu zen. Hala, Suitzan, Frantzian, Galizian, Espainian, Finlandian, Katalunian, Argentinan eta Uruguain jo zuten. Aldi berean, Gozategi's Blai dantza ikuskizuna estreinatu zuten, zortzi dantzarirekin eta txistulari batekin.

Bost urtean laugarren diskoa kaleratu zuen, Egunon (Elkar, 2000). Izenburuarekin mezu baikorra zabaldu nahi zuen taldeak, baina kantuen hitzetan eduki sozial eta politikoak pisu handia hartu zuen, bai eta maitasunak ere. Gozategiren diskorik pertsonalena zela azaldu zuten taldekideek aurkezpenean. Hari moldaketak sartu zituzten, eta ekoizpenaz Dominic Earl gitarrista (Niko Etxart) eta Jean Phocas arduratu ziren, Fran Iturberen ordez. Bost urte lehenago hasitako triki-poparen sukarra jaisten ari zen, eta Gozategik ere nabaritu zuen makalaldia, bai diskoen salmentan, bai emanaldien kopuruan. Ondorioz, atsedenaldi luze bat hartu zuen hurrengo diskoa kaleratu aurretik, eta musikatik aparteko lanbideetan hasi ziren taldekideak. Musika egiteari ez zioten utzi, ordea, ezta zuzenean jotzeari ere. Tarte horretan, Zarautzen eta Orion 2004. urtean egindako Kilometroak jaiaren aldeko kantua sortu zuten, Andoni Egaña eta Iñaki Gurrutxaga bertsolarien hitzen gainean, baina Gozategiren hurrengo diskoa ezagutu arte sei urte igaro ziren.

Elkar utzi, eta Babelmusik diskoetxe sortu berriarekin argitaratu zuten Goztg.kom (2006). Denbora asko pasa arren, estilo arrakastatsuari eutsi zion taldeak: abesti dantzagarriak eta hitz zuzenak. Euskaldunon Egunkaria-ren itxiera, Batasuna alderdi politikoaren ilegalizazioa, 2004ko martxoaren 11ko Madrilgo atentatuen ostean Espainiako Gobernuan gertatutako aldaketa, etorkinen tragedia eta halakoak hizpide hartu zituen Gozategik lan horretan. Lau urte geroago Bizi-bizirik (Babelmusik, 2010) diskoarekin itzuli zen taldea, laukote bihurturik: Ainhoa Gozategik utzi egin zuen taldea, baina David Gorospe (bateria; Skasti, Buffalo) eta Imanol Goikoetxea (gitarra) batu ziren. Gozategiren berezko estiloari uko egin gabe, instrumentazioan zenbait berrikuntza dakartza lan honek, bereziki tronpeten erabilera. Taldearen 20. urteurrenarekin bat eginez, kantu ezagunenak berriz grabatu eta All Stars 1992-2012 diskoan (Elkar, 2012) jaso zituen Gozategik. Mikel Irazokik (M-ak, Bizkar Hezurra) ekoitzi zuen diskoa.