viernes, 27 de diciembre de 2013

HI EXEKUTIBO



Hi Exekutibo-ko kideak ez dira, ez, hasiberriak. Josu Calvo abeslari, gitarrista eta kantuen egileak urteak daramatza konposatzen, eta Zai-rekin jo zuen, besteak beste. Eta Jon Pinillos (baxua) eta Mikel Arriaran-ek (bateria) osatu zuten Klak!son talde sailkaezinaren oinarri erritmikoa denbora luzez. Beraz, talde jaioberriaren doinuek badaukate pisu bat eta zentzu bat. Zumarragako herrikoak dira (Gipuzkoa).

Melodikoak dira gehienak, euskaraz eta ingelesez abestutakoak, baina bai konposizioetan eta baita tarte pisutsuenetan ere nabari da Calvok iturri hardcore eta metalikoetatik edan duela. Horrek ez dio, ordea, begirada lausotzen, eta gai da eremu zabal eta aratzagoetarantz begiratzeko. Beraz, eta kantuak behar bezala, neurrian jota daudela abiapuntutzat hartuta, Hi Exekutibo "Power Trio"-ak proposatzen du ilun-argiak elkar trukatzen diren bidaia erritmiko, serio eta interesgarri bat.
 Josu Calvo (gitarra eta ahotsak)
Jon Pinillos (baxua)  
Mikel Arriaran (bateria)


El grupo rock vasco Hi Exekutibo tiene un formato power-trío con Josu Calvo a la guitarra y voz, Jon Pinillos al bajo y Mikel Arriaran a la batería. Se definen como pop-rock alternativo, pero sinceramente, la etiqueta se les queda corta. Los de Zumarraga se han empapado de crossover noventero, de sonidos metálicos y punkarras, de puro rock clásico y no tan clásico, y de hierbas varias con toques aún más sutiles antes de ponerse a componer. Y sus temas, teniendo de todo, acaban por ser “marca de la casa” precisamente porque van mucho más allá de lo que habéis pensado todos nada más ver lo de “pop-rock alternativo". Si esperabais estructuras simples y letras facilonas… el sopapo sonoro que os vais a llevar en este EP será aún más marcado. Necesitaríamos una página entera llena de etiquetas para definirlos, mareándoos con influencias que sólo limitarían la idea de lo que hacen, de forma diametralmente opuesta a lo que consigue su música. Así que resumimos diciendo que, partiendo del rock como eje principal en lo musical, y el pop-rock en lo vocal, abarcan prácticamente todo a su alrededor.  

Abren su primer ep "Kondria guztiak" con bajo y batería casi “ramonera” anticipando una juerga con guitarras que juegan con sonido a ratos inquietantes y a ratos juguetones en la intro, antes de ir perfilando unos riffs pesados a lo “Jesse” de Paw, comparación que me saco de la manga porque a estas alturas (aún no hemos oído la voz) ya me han dejado en fuera de juego. La voz es clara, y le advertimos un cierto tono “quedón” hard-rockero, que sin duda explotará en vivo. Ya cuando te tienen absolutamente desorientado con el “etiquetador 2.0”, el tema que iba a ser catalogado como “potente”, se mete en un medio tiempo onírico, con voz en off de fondo, del que van saliendo a tonos más luminosos y coreables, antes de cerrar de nuevo con un nuevo chorro de potencia.

Continúan con "Zu run Away" (“Tú te escapas” en Euskanglish). La voz suena aquí más pop, jugando más con cada frase y casi cada sílaba. Musicalmente va ganando fuerza según avanza, pero en una onda más contenida y pop-rock que el anterior. Coreable. Radiable, pero potente. La batería es la encargada de meternos en vereda liderando incluso por encima de las melodías vocales y guitarreras, destacando en cada “trepada”. Rockero, sin duda. Popero, tiene aires. Pero tiene mucho más, de inicio a fin, cuando pasa de unos riffs punk-rockeros a una aceleración heavy (no desentonaría si fuera obra de una banda thrasher) para cerrar el tema. Demostración nítida de que no sólo se atreven con lo que sea, sino que además lo hacen bien, y lo combinan mejor.

“Your victim” tiene aires de himno radiable según empieza, y lo cierto es que el único tema 100% en inglés presenta los momentos más coreables del EP. Las guitarras y base rítmica van aquí más en una onda pop-rock indie acompañando a la voz sin que ello suponga una merma de detalles que asoman por todos lados. A la voz le acompañan esta vez mucho más a menudo unos coros que vienen a realzar partes puntuales, antes de ganar todo el protagonismo antes de ese “I want be your victim” que hace de contrapunto en un tono más bajo. Que sea radiable no significa que no se hayan cuidado al detalle los instrumentos. Eso sí, suenan más melosos que agresivos a lo largo de todo el tema… y aun así, se desatan finalmente con otro acelerón final que intuimos a estas alturas como marca de la casa, acompañados por una voz que se escora finalmente al punk puro y duro con descaro.

"Zentzugabe bat naiz" (soy un inconsciente, creo, que ser un euskaldunberri no-demasiado-practicante tiene lo que tiene) sigue siendo coreable, pero presenta guitarras más profundas, unas líneas de bajo y batería más presentes. Es un tema más rockero en líneas generales, pero que sigue huyendo de clasificaciones fáciles. Musicalmente, se nota que han cuidado todas las estructuras y detalles al máximo. Más que de “típico corte” hardcoriano a medio tema, cabe hablar de “descenso controlado”, con su correspondiente salida acelerada, antes de cerrar retomando los coros escoltados por una melodía guitarrera. Y termina el EP con "Sua itzaltzen". Aquí se afilan de nuevo las guitarras, en una nueva vuelta de tuerca, que a un servidor le evoca levemente a Héroes del Silencio. Se siente, el etiquetador, que aún en la papelera ha demostrado que le quedaban pilas... (Hiru Sound, Marzo 2015).



No hay comentarios:

Publicar un comentario