lunes, 23 de diciembre de 2013

KLAK!SON


Klak!son rock taldea harribitxi bat da euskal eszena barruan. Antzuola, Urretxu edota Zumarragako kideak ditu eta etiketatzeko zaila dira, musika iturburu askotatik edaten bait dute. Pop, rock eta psikodelia gitarreroa lantzen dute eta letrak euskaraz, ingelesaz eta gaztelaniaz tartekatu, gehienak Pini jauna idatziak (taldeko baxujole ohia). "Norbaitek hasiera baten esan zigun rock melodiko progresiboa egiten genuela, beste batek psikodelia puntu bat geneukala, The Doors eta Itoiz taldearen arteko nahasketa bat. Aspaldian esaten digute nahiko ilunagoak garela, melodiari eta batez ere letrei erreparatuz. Egia esan, etiketa guztiak onartzeko moduan gaude. Denon arteko ideien nahasketaren emaitza gara".

2006. irailean, Klak!son taldekoek bere lehen diska txikia ekoiztu zuen, "Klakson", Pit jaunaren laguntzarekin, Labeaga antzokian. Taldea martxan jarri zetenetik, bakarrik Asier Alkorta (gitarra) eta Iongu Biteri (teklista) mantendu  dira eta, normala den moduan, musikalki hori ere igartzen da. Bost urte beranduago, 2011. urtean, bere bigarren lana iritsi zen "Zai at Devo City", 2010 eta 2011 urteetan zehar grabatua bere lokalean, Nestor Varela jaunaren laguntzarekin eta, masterizazioan, Pit jaunarena. 


"Zai at Devo City" (2011) ez zen izan estudioko grabazio normal bat. Instrumentu pistak poliki-poliki gehitzen joan ziren eta, kasu askotan, grabazioarekin batera kantuen konposizioa ere ixten joan ziren. Oso prozesu luzea izan zen. Bigarren diskoa abstraktu da, poetikoa. Letrak Jon Pinillos "Pini" egin zituen berriro ere. Oso pertsonalak dira, bere bizipenak kontatzen bait ditu, kasu askotan era abstraktuan, fonetika asko landuz. Hasiera baten, 70. hamarkadako bertsio rockeroak jotzen zituzten, gerora, bere estilo propioa aurkitu zuten. Konposizio aldetik aurrerapausoak izan dituzte, musikalki disko aberatsagoa da bigarrena. Kantu progresiboak ditu ("Hiri galdua", "Satoriztuna", "Dantzagarriak"), motelak ("Ziklo baten istorio txikia") edota rockeroa ("Atrako"), Igor Susaeta jaunaren letrarekin. 


"Zai at Devo City" (2011) diskoaren harrera positiboa izan zen. Antzuola herrian aurkeztu zuten diskoa eta harrera beroa jaso.  Zuzenekoetan Itoitz taldearen "Foisis jauna" kanta berreskuratu dute. "Abesti borobila da guretzako eta horregatik jotzen dugu kontzertu askotan". Taldean aldaketa batzuk egonik, ia lozorroan egon dira bere entsegu lokalean, baina, 2015. urtean, lan berria bat ekoiztu dute, "Denboraleak". 


.
Mikel Bargiela, ahotsa
Asier Alkorta, kitarra
Aritz Ormazabal, baxua
Ion G. Biteri, teklatua
Mikel Arriaran, bateria 

KLAK!SON es una elegante banda formada por jóvenes musicos de Antzuola, Urretxu o Zumarraga (Gipuzkoa, Pais Vasco). Debutaron en 2006, autoproduciendose un primer disco homonimo con 5 temas de pop rock guitarrero y psicodelico en euskera, "Intsektu arimen fabrikatzailea", "Snake of fire", "Hitzen ausentzian", "Nadaezberdiña" y "Kabina ustela". Despues, hubo varios cambios en la formacion y Mikel Bargiela (voz) y Aritz Ormazabal (bajo) relevaron a Urzelai (voz) y Pini (bajo y letras). 

En 2011, Klak!son regresó con fuerza, editando su segundo disco, "Zai at devo city". Eran siete temas nuevos, como "Hiri galdua", "Sukuboaren bisita (biontzat)", "Satoriztuna", "Atrako", "Ejercicio vacilante", "Ziklo baten istorio txikia" y "Zai at devo city". Fueron grabados enteramente en su local de ensayo, con la ayuda de Nestor Varela y el señor Pit, salvo la bateria, que fue grabada en los estudios de Escivi. En 2015, Klak!son han vuelto con nuevos temas en su tercer disco, "Denboraleak".




Klak!son is a basque rock band. they are from Antzuola, Urretxu and Zumarraga (Gipuzkoa, Europe)

DISCOGRAPHY

2006. "Klak!son"
2011. "Zai at Debo City"
2015. "Denboraleak"



KOKOSHCA







KOKEIN


KODIGO NORTE


KOLPE-K



Kolpe-K taldearen kanta biakin bat, beraien "Utzazu burua joaten". 2002. urtean grabatu zuten, Tolosako Bonberenea estudioetan, Karlos Osinaga teknikoarekin, Uztaritze herriko gazte hauek...

Eneko, gitarra apala
Patxi, ahotsa
Peio, bateria
Xabi, gitarra

Kolpe-K, que en euskera significaría "a golpes", fue estupenda una banda vasca de rock metálico y kañero. Surgieron en la villa de Uztaritze (Lapurdi, Pais Vasco frances), a comienzos del 2000. Su primer disco, "Utzazu burua joaten" (Deja que tu cabeza se evada), se editó en 2002, tras ser grabado en los cucos estudios Bonberenea de Tolosa (Gipuzkoa, EH), junto al gran Karlos "Lisabo" Osinaga a los mandos técnicos.

UTZAZU BURUA JOATEN (2002)

1. Intro
2. D.V.D.X.
3. Antzezlari
4. Alderantzizkoa
5. Dirua
6. Paranoia
7. Ilusioak
8. T.D.S.
9. Zure jokoa
...........................................................................
Kolpe-K was a Basque rock band. They were from Uztaritze/Uztaritz (Labourd, Europe). They all lirics are writen in basque lenguage (euskera).

DISCOGRAPHY

2002. "Utzazu burua joaten"



"Iparkor elkarteak CD-bilduma plazaratuko du irailean Ipar Euskal Herriko 13 talderekin. Talde gehienak hardcore eta metal esparrukoak dira. Iparkor elkartea duela bi urte sortu zen. Jon Eiherabide beskoiztarrari eta Pabe-ko bere lagun bati Ipar Euskal Herriko musika taldeen berri emango zuen webgunea sortzea bururatu zitzaien. Berehala, Donibane Lohizuneko gaztetxean bilkura egin zuten musika taldeek. "CD bat karrikaratzea bururatu zitzaigun hemengo taldeak ezagutarazteko, ez soilik Hego Euskal Herrian, baita Frantzian eta Espainian ere" diosku Jonek. Dirua biltzeko, bi kontzertu egin zituzten iaz Donibane Lohizuneko gaztetxean. Diskoa ere bertako gela batean grabatu zen, eta egun elkartearen bulegoa ere gaztetxean dago.

Gehienak euskaraz. Iparkor-en diskoa hil honetan plazaratuko da. Bertan Ipar Euskal Herriko 13 talderen kantu bana jaso da. Grabazioaz Lisäbo taldeko Karlos Osinaga arduratu da, eta mila ale karrikaratuko dituzte, guztira. Jon Eiherabideri eman diogu hitza: "Hemen bada potentzial handia musikaren alorrean. Motibatutako taldeak daude. Aukera emanez gero, oso positiboa izaten ahal den mugimendua sor liteke".

Bilduma honetako talde gehienek euskaraz abesten dute. "Nahiz eta gero, tamalez, egunerokoan askotan frantsesez mintzatu", diosku Jonek. Hastapenean zenbaitek gaizki ikusi zuten frantsesez edo ingelesez abesten zuten taldeak Iparkor elkartean sartzea. Baina azkenean halaxe egin zen. "Elkartearen xede bakarra musika laguntzea baita", dio Jonek. Tamalez, muga oztopo zeharkaezina bihurtzen dugu zenbaitetan. Izan ere, Ipar Euskal Herriko musikariek mugaz bestaldeko taldeak jarraitzen dituzte, baina kontrako norabidean erabateko ezezagupena dago. "Hartuemanak sortu behar dira"- diosku Jonek- "hango eta hemengo elkarteek elkar ezagutu eta ekintzak elkarrekin antolatzeko. Gu, bederen, prest gara". Horra hor eskaintza.

DISKOKO TALDEAK

Argia. Hendaiarrak. Zazpi lagun dira. Hardcore-metala, hip hop ukituko hitzak, funk pittin bat eta DJ bat. Zenbait kontzertu erraldoitan aritu dira. Maketa bat dute kalean. Frantsesez abesten dute.

AK. Beskoitarrak. Le-hen AK-47 izenez aritzen ziren. Estilo askoren eragina izan dute: metala, hip hopa eta abar. Azken boladan giro ilunagoak sortzen ari dira, Dut eta Lisäbo bezalako taldeen eraginez. Abesti guztiak euskaraz.

Izate. Donibane Lohizune. Pop-etik metalera doan musika. Clerck abeslariak biziki ahots ona du. Hitzak euskaraz dira, olerki moduan idatziak. Oraindik ez dira zuzenean aritu.

Tetsuo. Donibane Lohizune-Baiona. Grind-corea, gitarra riff indartsuekin. Oso bortitza. Bost lagun dira taldean eta bi abeslari dituzte: bata neska, bestea mutila. Oraintsu maketa bat karrikaratu dute. Ingelesez.

Kolpe-K Uztaritze. Bide luzea egina dute musika munduan, oraingo taldearekin 2-3 urte daramatzatze. Ezpeletan izandako Haikaldian arituak dira, adibidez. CD bat grabatu berri dute Karlos Osinagarekin. Abesti azkarrak eta sanplerrak. Euskaraz.

Mahamudra. Psycho-groove musika, bitxia. Eskoletan ikasitako musikariak, maila handikoak. Baterijoleak 13 urte besterik ez ditu. Euskal Herrian Zuzenean jaialdian aritu ziren. Maitane abeslariak ahots ederra du, eta violloncelle elektrikoa jotzen du, gainera. Euskaraz, gaztelaniaz eta ingelesez.

Eelam. Baiona. Musika iluna, gorrotoz betea, indartsua. Bi gitarra, kantaria, baterijolea… eta bi baxujole! Euskaraz abesten dute.

Ikus Garazitarrak. Sei lagun dira. Metal-funk nahasketa egiten dute, sanplerraz lagunduta. Taldeak laster Bordelen grabatutako bigarren CDa karrikaratuko du.

Ikara. Donibane Lohitzune. Sei lagun ari dira, eta bost urte daramatzate elkarrekin. “White metal” esaten diote beren musikari, “black metal” delakoari kontrajarri eta energia positiboa eskaini nahian. Hardcorea, erritmo latinoak eta funk ukitua. Euskaraz.

Excise. Baiona. Maketa bat dute, eta laster bigarrena kaleratzear dira. Death-core iluna egiten dute, gaztelaniazko hitzekin. Bi kantari ari dira taldean, bata bortitza eta bestea melodikoagoa.

Arachnopiphalus. Baiona. Dixpachte taldearen errautsetatik sortutako proiektua. Trash iluna egiten dute. Agian, hauxe da Iparkor kolektiboko talderik bortitzena. Ingelesez eta frantsesez abesten dute.

Kontuz. Garazi. Lur-hardcorea egiten dute, utzitako baserri batean entseiatzen dute eta. Oso mezu positiboak igortzen dituzte, guztiak euskaraz. Oso ikusgarriak dira zuzenean, batez ere kantaria.

KOLORE BIZIAK


JOE LA REINA



KOLDO ETA ARANTXA


KOMA


KONTUZ HI


Fuletamol taldeko kide batzuk sortu zuten KONTUZ HI talde naparra. 1985 urtean Jotakie, Kortatu eta Cicatriz taldeekin batera diska bat kaleratu zuen eta bertan hiru kanta atera zituzten. 1989an taldea desegin zen Itali inguruan bira bat egin bezperetan.


KONTUZ HI fue una formación de rock de Iruñea/ Pamplona (Navarra, Europa). Nacieron a finales de 1980 de la mano de Angel Arbe (voz), Patxi Osinaga (guitarra y voz), Raul (guitarra, ex-Tensión), un primer bajista que luego fue sustituido por Mikel Morote (bajo), Oscar Ormaetxea (batería) y Mikel Barrenetxea (saxo). Angel y Patxi procedían de Fuletamol. Al poco tiempo, el bajista vuelve a cambiar, ocupando el puesto Javiertxo Pintor, conocido en el mundillo musical como Dr. Txo. La traducción del nombre del grupo significaría en euskera “Estate al loro” o “Ten cuidado”, algo que les venía muy bien a tenor de su estilo musical: punk-rock-soul influenciado por grupos como The Clash o The Cure. Durante sus impactantes directos, el cantante Angel quemaba cuadros que él mismo había realizado. Obviamente, eran los años 80.

En el año 1985, la banda navarra grabó un famoso disco compartido con otros tres grupos, "Jotakie/ Kontuz Hi/ Kortatu/ Cicatriz", bajo el sello vasconavarro Soñua. Sus tres temas fueron 'Dejen paso libre', 'A través del silencio' y 'Gizon bakoitza'. En los créditos de aquel disco aparecen Angel Arbe (voz y guitarra), Patxi Osinaga (guitarra y voz), Félix “El Negro” (bajo) y Mikel (saxo), además de Salva (preparador físico). La portada de mítico disco punk fue diseño del cantante de Kontuz Hi!, el señor Angel Arbe.Tras realizar un buen número de conciertos y estar a punto de viajar a Italia para realizar una gira, algo que quedó en el aire, el grupo se disuelve hacia 1989. "Mikel Morote, bajista y por cierto muy bueno, sustituyó al bajista de Kontuz Hi, Felix El Negro, por tener que ir a cumplir con el servicio militar, impuesto por entonces. Cuando el negro termino con esas obligaciones impuestas, volvió a Kontuz Hi y continuaron un tiempo. Algo más tarde, y no por desavenencias internas, ya que a fecha actual continúan con su amistad, el grupo navarro se disolvió. He aquí la historia real".

Posteriormente, el saxofonista Mikel Barrenetxea formó parte de grupos como Tijuana in Blue o los irrepetibles Kojon Prieto y Los Huajalotes. Actualmente, Mikel dirige el grupo Motxila 21, un bonito proyecto musical que aglutina a 12 jóvenes navarros con síndrome de Down. El otro Mikel Morote (el segundo bajista) formó parte de grupos como Tu & Tu, Catorce de Septiembre o estuvo como músico de apoyo de Serafín Zubiri, además de fundar (y dirigir) la escuela de música moderna Artsaia. Actualmente, el señor Morote está desvinculado del mundo de la música... Javiertxo Pintor "Txo" coincidió, junto al batería Oscar, en bandas como Konfusión o los soberbios La Venganza de la Abuela (una de las bandas paralelas de Enrique Villarreal “El Drogas”). En la actualidad, Javiertxo toca con Ja ta Ja, grupo base de un curioso proyecto de Kutxi Romero (vocalista del grupo rock navarro Marea).

KONDAIRA


KONFUSION


KONTER


KONTRAIRO TALDEA


LOS ZOPILOTES TXIRRIAOS



KORRONTZI



KORROSKADA



KOSKA



Euskarazko rockaren lehen belaunaldiko taldea izan zen Koska. Expresión Sonora taldetik sortu zen Elgoibarren (Gipuzkoa), 1974an, eta rock jaialdi askotan parte hartu zuen. Lehen diskoa, Koska (IZ, 1976), euskarazko rockaren lehenengoetakoa izan zen, Errobi taldearenarekin batera. Geroago, bigarren eta azken diskoa plazaratu zuen, Bihozkadak (Xoxoa, 1979). 80ko hamarkadan rock emanaldiak utzi eta plaza talde bilakatu zen. Alfonso Guillo eta Gabi Agirregomezkorta izan ziren taldeko buruak.

Alfonso Guillok (ahotsa eta baxua) eta Gabi Agirregomezkortak (gitarra) Expresión Sonora taldea sortu zuten 1969an, artean hamasei urte inguru zituztela, eta atzerriko rock&roll eta blues taldeen kantuak jotzen zituzten ingelesez. Luis M. Arakistain (gitarra) eta Patxi Garciak (bateria) osatu zuten laukotea, eta bi urtez bakarrik aritu bazen ere, ospe handia hartu zuen orduko gazteen eta rockzaleen artean. 1970ean Donostiako Artista Berrien IV. Lehiaketa irabazi zuten, eta dantzalekuetan eta elizaren edota elkarte kulturalen lokaletan antolaturiko hamaika dantza saio alaitu zituen The Beatles, The Animals, Spencer Davies Group edota The Rolling Stonesen kantuak joz. Tarteka, izen handiko taldeekin partekatu zuten agertokia; esaterako, Los Bravos taldearekin Donostiako Trinitate plazan, eta Andaluziako Gong rock progresiboko taldearekin. Eibarko Coliseo antzokian emandako kontzertua ere taldekideen gogoan geratu zen. Expresión Sonora 1971n desegin zen, taldekideak soldadutza egitera joan ziren, eta, handik itzuli ondoren, Guillok eta Agirregomezkortak beste talde bat sortu zuten, Txerra Gurrutxaga (gitarra), Endika Iriondo (bateria) eta Luis "Mitxi" Diego (gitarra akustikoa) lagunekin. Koska izena hartu zuen taldeak, eta Expresion Sonoraren aldean bi ezberdintasun nagusi zituen: euskaraz abesten zuen, euskal kulturaren barruan rockak bere lekua behar zuela iritzita, eta kantuak sortzen zituen.

Fernando Unsainek sortu berria zen IZ diskoetxearekin grabatu zuen lehen diskoa, Koska (1976). Orduko euskal kantari gehienek bezala, Madrilen grabatu zuen, taldea ikuspegi artistikotik aholkatu eta gidatuko zuen inoren laguntzarik gabe. Hortaz, "filtraziorik gabeko diskoa" izan zela dio Alfonso Guillok, "gaztetasunaren hutsak ditu". Bederatzi kantu grabatu zituen, doinu guztiak taldearenak ziren, eta hiru kantutan Antton Aranburuk idatzi zituen hitzak. "Otaloreen antzera" kantua izan zen irratietara heldu zena. Errobiren lehen diskoarekin batera plazaratu zen Koskarena, eta, hortaz, bi taldeek maiz partekatu zuten agertokia garai hartan Euskal Herrian zehar antolatzen ziren jaialdietan. Errobi bikote akustiko gisa agertzen zen bitartean, Koskak arazo handiagoak zituen bere soinua besteenarekin parekatzeko. Diskoaren aurkezpena Eibarko Coliseo zinema aretoan egin zuen, 1976ko abenduaren 3an. Harrera handia izan zuen disko horrek, kontuan hartuta garai hartako merkatua gaur egungoa baino askoz hedadura txikiagokoa zela.

Jaime Iarrituren Xoxoa diskoetxeak kaleratu zuen Koskaren bigarren eta azken diskoa, Bihozkadak (1979). Itoizen lehen diskoa grabatu zen estudio berean, Donibane Lohitzuneko Bachanalesen, eta Jean Phocas soinu teknikariarekin grabatu zuen. Disko horretan, rock progresibora jo zuen taldeak, Pink Floyden eraginpean. Hitzen aldetik, herriaren erreibindikazio sozial, politiko eta kulturalak agertu zituzten Guillok idatzitako testuek. "Gure sentimenduen bidez historia kontatzea zen helburua. Esaterako, "Gurea" kantuan gure ikasle frustrazioa islatzen saiatu gara, ikasleak izan garen urteetan izan ditugun bizipenak eta horien ondorioak", zioten garai hartako elkarrizketa batean. Gasteizen 1976ko martxoaren 3an gertatutako langileen hilketa ("Zaramagako boza"), 1977ko irailaren 27ko fusilaketak eta amnistiaren aldeko borroka ziren beste gaietako batzuk. "Gure rocka gaizki hartua izan da, batzuen ustez rockak bakarrik balio behar du entretenitzeko eta dibertitzeko. Pixkanaka lortzen ari da rockak ere testu garrantzitsuak edukitzea, azken garaian talde euskaldun batzuek egindako diskoetan ikusten da garbi", azaltzen zuten artikulu berean. Diskoak ez zuen hainbesteko arrakasta komertzialik izan, nahiz eta neurri batean logikoa izan zen, oso lan pertsonala izan baitzen; merkatuari amorerik ematen ez ziona. Hala ere, emanaldi ugari izan zituen, horietako bat Errobi, Enbor eta Itoiz taldeekin Basauriko Social antzokian.

80ko hamarkadaren hasieran, jaialdiek behera egin zuten, eta egoera berri hori ikusirik, 1982an plaza talde bilakatu zen Koska; emanaldiotan bere kantuak eskaintzen zituen, eta eszenografia lantzen zuen. Alfonso Guillok 1985ean utzi zuen taldea, eta, geroztik, beste batzuetan aritu da, Trenbide izenekoan, besteak beste. Pixkanaka gainerako taldekideak ere Koska utziz joan ziren, Agirregomezkorta izan ezik; hark musikari berriak hartuta, izen berarekin jarraitu zuen dantzaldiak ematen. Gerora, Basque Country taldea sortu zuen, eta country doinuak jorratu zituen.

KORUMBA


KORTATU



1983. urtean sortu zen Kortatu (o la Cólera de los No Elegidos) hirukoa, Irun herrian. Fermin Muguruza (gitarra eta ahots nagusia), Iñigo Muguruza (baxua eta koruak) eta Mattin Sorzabalbere (bateria) izan ziren lehen taldekideak. Iñigo Desband izeneko talde batean aritu zen lehenago, eta Sorzabalbere, berriz, Anti-Regimen taldeko baxu jotzailea izan zen, eta urte batzuk geroago Baldin Bada taldean joko zuen bateria. 2010. urtean Mugaldekoak taldean sartu zen. Hirukotea osatu eta denbora gutxira, Sorzabalbere Londresera joan zen eta Javier Armendariz Treku sartu zen haren ordez taldean. Cremental taldean aritutakoa zen Treku, bateria jotzen. Hortik aurrera, taldearen izena Kortatu izatea erabaki zuten. Goardia Zibilak hildako Legorretako mugalari baten (Manuel Garmendia Zubiarrain) baserritik hartu zuten taldearen izena.

Kortatu bandaren ibilbidea ziztu bizikoa izan zen hasieratik. Lehen zuzenekoetan erakutsi zuen taldeak zer egin zezakeen, eta lehen maketak berretsi zuen. Irungo bandak prestatutako musika koktela eztanda egiteko prest zegoen, eta, maketa horretan, etorkizunean zer esan handia emango zuen talde baten lehen kolpekadak sumatzen ziren. Sei kantuz osaturiko maketa bat zen, Baldin Badaren entsegu lokalean grabatua, Baldin Badako abeslari Pablo Susperregi Katu-rekin. Hiru bertsio zeuden maketan: "Hay algo aquí que va mal" (The Specials), "Mierda de ciudad" (The Businness) eta "Jimmy Jazz" (The Clash). Haiekin batera, "El ultimo ska de Manolo Rastamán", "Sospechosos" eta "Nicaragua sandinista"-k osatu zuten Kortaturen lehen grabazioa. Kortatu zuzenekoetan nabarmentzen hasi zen, eta Marino Goñik, Soñua diskoetxeko arduradunak, Kontuz Hi!, Jotakie eta Cicatriz taldeekin batera disko bat grabatzeko gonbita egin zion taldeari 1985. urtean. Maketako hiru kantu erabili zituzten disko horretarako, eta, Cicatrizekin batera, disko horretako talderik entzutetsuena izan zen. 


Lehen diskoa grabatzeko prest zen Kortatu, eta laster iritsiko zitzaion aukera. Taldearen izen bera eraman zuen lehen diskoak, "Kortatu" (1985) eta berrikuntzak ekarri zituen berairen musikan. Aurreko ibilbidean sakontzen bazuen ere, baziren dagoeneko erreferentzia berriak Kortaturen unibertsoan. Giro festazaleak eta aldarrikatzaileak tartekatu ziren disko horretan, eta arrakasta itzela izan zuen. Musikalki ska erritmoek presentzia nabarmena zuten, baina rock oldarkorragoa ere sortzen hasia zen hirukotea ordurako. Hitzetan, berriz, festak eta umoreak garrantzi handia bazuten ere, salaketa kantu gogorrak ere azaltzen ziren, hala nola "Hernani 15/06/84". Denborak aurrera egin ahala, politikoki jarrera argia zuten kantuak nagusitu ziren Kortaturen errepertorioan. Disko horretan dago Kortatuk euskaraz idatziriko lehen kantua ere: "Zu atrapatu arte". Kortaturen ibilbideko kantu esanguratsu asko biltzen ditu lehen LP horrek: aipatutakoez gain, "Don Vito y la revuelta del frenopático", "Tatuado" eta "Sarri Sarri" kantu ezaguna.

Aipamen berezia merezi du "Sarri Sarri"-k. Jatorrizko bertsioa, Frederick Toots Hibbert musikari jamaikarrak sortu zuen, "Chatty, chatty" izenpean. Toots & The Maytalsek ezagun egin bazuen ere, Kortatuk bere egin zuen abestia, eta taldearen ereserki bihurtu. Kantu horretan, Joseba Sarrionandia Sarri eta Iñaki Pikabea Piti presoek Martuteneko espetxetik ihes egin zuten egunaren berri ematen da. Ihesa 1985eko uztailaren 7an gertatu zen, Imanol Larzabal abeslariaren kontzertua amaitzean. Hilabete batzuk lehenago, Kortatu aritu zen espetxe horretan, kontzertua egiten Barricada taldearekin. Tipula Beltza kolektiboak "Sarri Sarri"-ren bideoklipa grabatu zuen, eta lehen saria eskuratu zuen Gasteizko Bideo Musika Jaialdi sortu berrian. Diskoak sona itzela izan zuen, eta Kortaturen emanaldi kopuruak gora egin zuen haren hein berean. Euskal Herriko mugak gainditu eta Europara atera zen taldea. Suitza, Herbehereak, Polonia eta Alemania zeharkatu zituen 1986an, eta Bartzelonan ere jo zuen, Nicaragua Rock festibalean. Ordurako kantu berriak prestatzen hasia zen, eta, aurrerapen moduan, "A la calle" EPa karrikaratu zuen Soñuak, hiru kanturekin, "Hay algo aquí que va mal", "A la calle" eta lehen diskoko "Desmond Tutu" kantuaren dub moldaketa, "Desmond Dub". Gurean aitzindaria izan zen Kortatu horrelako giroak saiatzen.

"El estado de las cosas" (1986) Kortatu helduago bat ekarri zuen, onduagoa. Garai hartako gizarteak baldintzaturiko erreferentzia ugari sumatzen ziren bigarren disko horretan. Diskoaren azala ikusi besterik ez zegoen. Hitzak gogortu egin ziren, eta mezu sakonak helarazi zituzten. Lankidetza ugari izan zituzten afera horretarako, Mikel Albisu ("Aizkolari" eta "9 zulo") eta Josu Landa ("Jaungoikoa eta lege zarra") tartean. "Esto no es el oeste, pero aquí tambien hay tiros (A Billy the Kid)" kantuaren hitzak, esaterako, Ramon J. Sender idazlearen El bandido adolescente liburutik atera zituzten. "Hotel Monbar" kantuan, GALeko mertzenarioek euskal errefuxiatuen kontra Baionan egindako atentatuari buruzkoan, eta "La línea del frente" kantuaren hitzetan agertzen zen Kortaturen alderdirik borrokalariena. Musika aldetik ere, ska alai eta festazalerik ez zen kasik, eta rock borrokalari edo combat rock delakora jo zuen taldea. Xabier Montoia (M-ak) izan zuten lagun ahotsetan, eta Jabier Muguruza anaiaren akordeoia ere entzun zen lan horretan. Diseinu lanak Manolo Gil nafarraren sinadura zuen, zeinak Kortaturekin harreman estua izango zuen urteek aurrera egin ahala. Kortaturen gitarrek ez zuten balarik jaurtikitzen, baino aski ongi zekiten non jarria zuten begi-puntuaren xedea.

Kortaturen izena estu lotua izan zen herri mugimenduaren borrokari. Ugariak izan ziren taldeak hainbat aldarrikapenen inguruan egindako kontzertuak. NATOren kontra, errefuxiatuen sostenguan, Leitzarango autobidearen kontra, irrati libreen alde (Hala Bedi irratiak diskoa atera zuen Kortaturen zuzeneko kontzertu batekin) eta soldadutzaren kontra, besteak beste. Martxa eta Borroka kanpainaren festibaletan ohikoa izan zen hirukoaren izena, eta Rock Radical Vasco mugimenduaren ikurtzat jo zituzten. Taldeak argitaratu zituen zenbait single elkartasun ekimenetarako izan ziren: El Salvadorko Radio Farabundo Marti edo Palestinaren alde. Bide horretan, Amnistiaren Aldeko Batzordeekin elkarlanean, Gernika 37-87 singlea kaleratu zuen 1987an. Kortaturen sorreratik, euskara hutsean disko bat egiteko nahia eta konpromisoa agertu zuten taldekideek. Horretarako, Fermin eta Iñigo anaiek denboraldi luzeak eman zituzten Gazteluko barnetegian (Gipuzkoa) euskara ikasten eta hurrengo diskorako hitzak sortzen. "Kolpez kolpe" (1988) diskoan hitza bete zuten Muguruzatarrek.

"Kolpez kolpe" diskoan, ordura arte jorratu gabeko doinuak agertzen dira lehenbizikoz Kortaturen melodietan. Urteen joan-etorrian, taldekideen musika ezagutza zabaldu egin zen, eta erritmo berriak agertu ziren estudioko azken diskoan. "AEKko beteranoak" kantuak gordetzen dituen doinu raperoetatik "Platinozko sudurrak"-en triki-folkera, "Makurtu gabe"-ko gitarra zorrotz eta "Zutik" kantuaren metal kutsura. M-ak taldearen "Ehun ginen" kantuaren moldaketan, luxuzko gonbidatua izan zuten ahotsetan lagun: Mikel Laboa. 1988ko martxoan grabatu zen diskoa, Amasako IZ estudioan, Kaki Arkarazo soinu teknikariarekin. Handik denbora gutxira, Kaki taldeko laugarren kide bilakatu zen, eta Kortatu desegin eta gero talde berri bat sortu zuen Muguruza anaiekin: Negu Gorriak. "Kolpez kolpe" lanaren aurkezpen kontzertuetan taldearen soinua indartzeko hasi zen Kaki Arkarazo Kortaturekin gitarra jotzen (artean M-ak taldeko kidea zen). Kakirekin gitarrak pisu handiagoa hartu zuen Kortatun, eta, bide batez, Fermin askeago ibili zen mikrofonoan. Era berean, geroago Muguruzatarren musikan garrantzi nabarmena hartuko zuten sanpler eta doinu pregrabatuen erabileran sakontzen hasi ziren. Laukoteak hilabete inguruko bira egin zuen Europan zehar, betiko agur esan aurretik.

Agurreko kontzertua Iruñeko Anaitasuna kiroldegian jo zuten, 1988ko urriaren 1ean. Kontzertua antolatzeak lan handia ekarri zuen, zuzeneko diskoa grabatu behar baitzen. Delirium Tremens taldeak ireki zuen kontzertua, eta, ondoren, Kortatuk bere hiru diskoen errepasoa egin zuen, beste hainbat musikariz lagunduta: pilotariz jantziriko haize atala -Josetxo Silguero (saxofoia), Jose Mari Dorronsoro eta Jose Javier Gomez de Segura (tronpeta) eta Juan Antonio Diez (tronboia)-, Jabier Muguruza (akordeoia) eta Anjel Valdes (perkusioa). Ahotsetan, Xabier Montoia eta Mikel Insausti (Covers, Lusty Men, Big Crunch) aritu ziren gonbidatu gisa. Guztira, 26 kantu jaso zituen Azken guda dantza zuzeneko disko bikoitzak (Nola, 1988). "Kolpez kolpe" kantuan, jendearen oihuak estali zituen zentsurak, baina urte batzuk geroago, Esan Ozenki diskoetxeak diskoa berrargitaratu zuen, txistu hotsak kenduta. AEBetako Maximum Rock&Roll aldizkariak inoiz grabaturiko zuzeneko disko onenen artean aukeratu zuen.

Kortatuk izan zuen sona ukaezina da. Musika aldetik, garapen izugarria izan zuen taldeak, musika tresnen teknika menderatzen ikasi ahala eremu berrietara eramanez melodiak eta erritmoak. Baina batez ere abestien hitzengatik nabarmendu zen. Lehen urteetako umorea eta alaitasuna (jaiak bai, borroka ere bai leloari estu loturik) eta salaketa kantuak izan zituzten ardatz, garai bateko soinu banda bilakatuz. Aipatzekoa da Muguruza anaien komikizaletasuna. Kortaturen kantu zerrendan nabariak dira komikien munduari egindako keinuak, batez ere taldearen lehen garaietan. Komiki batzuetako pasarteak hitzak egiteko erabili zituzten, eta, beste kantu batzuetan, marrazkilari eta pertsonaien aipamena egin zuten: "La cultura" (Robert Crumb), "Mr Snoid entre sus amigos los humanos" (Makokiren komiki batean oinarriturik), "Nivel 30" (Stefano Tamburini marrazkilariaren aipamena dago)... Halaber, maketaren azalean eta diskoetako zenbait iruditan ere ageri da zaletasun hori; irudi horietako asko Iñigo Muguruzak egindako marrazkiak ziren.

Gurean ez ezik, atzerrian ere oihartzuna lortu zuen Kortatuk. Europan egindako biretan irabazitako ospeari esker, Kortaturen diskoak gure mugetatik kanpo zabaldu ziren. Ingalaterrako Red Rhino diskoetxeak Kortatu. A frontline compilation (1988) kaleratu zuen, lehen bi diskoetako kantuen bilduma. Frantzian, Bondage banatzaileak taldearen diskoak berrargitaratu -maiz bestelako diseinu batekin- eta zabaldu zituen bere katalogoan. Halaber, Europako bidaietan hainbat talde ezagutu eta adiskide egin zituen hirukoteak: Banda Bassotti Italian, Ludwig Von 88 eta Beurier Noir Frantzian... Latinoamerikako hainbat lurraldetan ere kultuko taldea da Kortatu: Argentina, Mexiko, Txile... baita Nikaragua ere, non "Nicaragua sandinista" kantua ereserki bilakatu zen gazte iraultzaileentzat. Diskoen banaketa ofizialik ezean, eskuz esku kopiaturiko kaseteetan zabaldu zen Kortaturen musika herrialdeotan. Ugari dira, halaber, Kortaturen bertsioak egin dituzten taldeak: Boikot (Madril), Banda Bassotti (Italia), Betagarri, Nucleo Terco (Madril), Fallas del Sistema (Mexiko), Salida Nula (Madril), Espías Secretos (Argentina), Kolcana Soviet (Kolonbia), Albert Fish (Portugal).... Are gehiago, Kortaturen kantuak bakarrik jotzeko sortu zen Zutik taldea. Estatu Batuetako Cochebomba Records zigiluak Tributo a Kortatu disko bilduma kaleratu zuen, Peru, Mexiko, Kolonbia, Puerto Rico, Txile, Brasil eta Argentinako musika talde batzuekin.